Wanneer een mens zich bezighoudt met wat de bijbel afgoderij noemt heeft dat grote gevolgen. Men zoekt rust en vrede van de onzichtbare wereld, van de ‘goden’. Door manipulatie van de gedachten – het leegmaken van je hoofd, of het zoeken van de ‘stilte’ – ontstaat een hoger bewustzijn, waarin je de werkelijkheid anders waarneemt en demonen de toegang krijgen tot de ziel van de mens. De gevolgen hiervan zijn groot.
In eerste instantie is het gevoel fantastisch; in de ziel wordt ‘de echte werkelijkheid’ ervaren. Rust van je denken en vrede in je hart; harmonie en eenheid met alles en allen om je heen.
Maar zonder het te merken zijn er nog de volgende desastreuze gevolgen:
- Het geweten over wat goed en kwaad is vermindert en verdwijnt op een gegeven moment zelfs; men is zich niet meer bewust van wat zonde is in het oog van een heilige God.
- Men ziet zichzelf als een goed mens; ‘ik ben geliefd’ wordt er diep ingeprent en sommigen zien zichzelf als ‘god’ of een ‘kleine god’.
- De nieuwe opvattingen over ‘de werkelijkheid’ – wie wij mensen zijn tegenover een heilige God – worden diep in de ziel gegrift.
- De dood is niet meer iets afschrikwekkends en de eeuwigheid zal heerlijk zijn; de hel bestaat niet meer en boezemt geen angst meer aan.
- Tenslotte betekent dit ook dat je de Bijbel niet meer letterlijk moet nemen – en vooral niet die vreselijke dingen in het Oude Testament. Vergeet wat je daar vroeger eventueel over geleerd hebt.
Een bijbels getuigenis
In het boek Deuteronomium staat een belangrijke tekst die dit illustreert.
“En het zal gebeuren, als hij bij het horen van de woorden van deze vervloeking [dat is: het oordeel van God] zichzelf in zijn hart zegent door te zeggen: Ik zal vrede hebben, ook wanneer ik mijn verharde hart volg; de overvloed zal de dorst wegnemen, dat de HEERE hem niet zal willen vergeven (…)”
Deuteronomium 29:19,20
Lees hier meer over de context van het hoofdstuk. Daaruit nog het volgende citaat:
- Hij zegent zichzelf in zijn hart. Het woord voor ‘zegenen’ komt van ‘knielen’. Je kunt zeggen dat hij voor zichzelf knielt en zichzelf als god ziet. Dat is inderdaad wat er gebeurt in de toestand van hoger bewustzijn.
- “Ik zal vrede hebben”. ‘Vrede’ is niet alleen de afwezigheid van oorlog maar ook iets als ‘heelheid’, volledigheid’. De afgodendienaar maakt zichzelf wijs dat God hem geen kwaad doet omdat er op hem niets onvolkomens is aan te merken. Hij ziet zichzelf als goed in het oog van God, zelf als hij doorgaat ‘zijn verharde hart te volgen’.
- “Ik volg mijn verharde hart”. Belangwekkend is de betekenis van ‘verhard’. De KJV zegt hier “ik wandel naar de verbeeldingen[3] van mijn hart”[4] en de Naardense Bijbel zegt: “met de zekerheden van mijn hart zal ik verder gaan”. De combinatie van beide is precies wat er gebeurt in het hogere bewustzijn: je waarneming van de werkelijkheid verandert, je krijgt verbeeldingen (beelden) die diep in je ziel gaan zitten en die je houdt voor de echte werkelijkheid. Dit zijn de echte zekerheden die zich diep van binnen vastzetten en die niemand je meer af kan nemen. Waardoor je ook niet meer openstaat voor wat God je werkelijk te zeggen heeft.
- “De overvloed zal de dorst wegnemen”. De KJV zegt[5] : ‘om dronkenschap toe te voegen aan de dorst’ en ook de Naardense Bijbel heeft ‘dronkenschap’ in plaats van ‘overvloed’. Dronkenschap is een toestand waarin je ‘onder invloed bent’ en niet van jezelf, maar van iets of iemand anders. Je hebt niet meer de controle over jezelf en wordt zoals Paulus[6] zegt ‘meegevoerd door de stomme afgoden’ (1 Korinthe 12:2). Er is kennelijk een dorst, een verlangen naar iets (of God?) dat bevredigd wordt door ‘dronkenschap’, die toestand van hoger bewustzijn, waarin je ‘de echte gelukzaligheid ervaart’.
De invloed van demonen bewerkt in ieder geval dat het geweten verminderd of uitgeschakeld wordt en het onderscheid tussen goed en kwaad verdwijnt. Daarbij krijgt men de overtuiging dat het in het hiernamaals een beter leven is en dat het er goed toeven is. Dat is ook het doel dat satan en zijn trawanten hebben. Lees meer over ‘het geweten’.
Judas was een van de discipelen van de Heer Jezus, maar hij was in staat om Hem te verraden, omdat hij ook in dit net van satan gevangen was. Lees er hier meer over.
Inwijding in de mysteriegodsdienst
Ook van de mysteriegodsdiensten is bekend dat de inwijdingsrituelen dezelfde dingen bewerken; men komt er als een beter en gelukkiger mens uit. Dan heb je ervaren hoe ‘de echte werkelijkheid’ er uit ziet en ben je een zogenaamd ‘verlicht’ mens.
“Het schijnt dan ook allereerst de taak der Mysteriën te zijn geweest om haar ingewijden voor het hiernamaals een gelukzaligen toestand te verschaffen. Naar de heerschende opvattingen was het echter mogelijk om tijdens dit aardsche leven met den geest in hoogere gebieden te verwijlen. Onder bepaalde omstandigheden kon de mensch, op aarde levende, in den geest hetzelfde doormaken als de afgestorvene na zijn overlijden. Het eeuwige heil was dus niet alleen voor de dooden weg gelegd; ook de levende kon het deelachtig worden. (…)
Ook Cicero zegt, dat de ingewijden niet alleen lessen ontvingen, waardoor het leven aangenamer werd, maar door de ceremoniën in een gelukkige hoop leefden, wat het oogenblik van den dood betrof. Socrates zegt dat degenen, die zoo gelukkig waren tot de Mysteriën te worden toegelaten, wanneer zij stierven de heerlijkste hoop voor de toekomst bezaten. Aristides beweert, dat de ingewijden niet alleen troost ontvingen voor het tegenwoordige leven, maar eveneens het voordeel van na den dood in een gelukkiger toestand te komen. Ook Sophokles brengt de inwijding in de Mysteriën in verband met de gelukzaligheid van het hiernamaals. Isokrates zegt, dat inwijding meer vertrouwen geeft, zoowel wat het levenseinde als het toekomstig leven betreft.“
(Uit ‘Mysteriën en inwijdingen in de oudheid’ door B.J. van der Zuylen; Koninklijke Bibliotheek Den Haag).
Nederlands 
Deutsch 
English