Profetie – Gods stem verstaan?

Af en toe kijk ik op CIP.nl. Soms staan daar goede artikelen op van betrouwbare christenen. Maar heel vaak wordt er on-Bijbelse onzin verkondigd vanuit de charismatische of spirituele hoek. Wat er allemaal langs komt laat wel zien wat er in christelijk Nederland aan zaken verkondigd wordt.

Profetie + Gods stem verstaan + intimiteit met God

Van de week kwam er weer zo’n verhaal langs van iemand die binnenkort ergens een conferentie over ‘Profetie’ houdt. Nu begrijp ik dat zo’n artikeltje op CIP maar beperkt is en niet alles zegt. Maar de belangrijkste dingen die men kwijt wil, zullen er vast wel in staan. De termen en redeneringen die men gebruikt zijn min of meer standaard; je komt ze overal tegen. Het verhaal is in grote lijn als volgt.

Wanneer je wilt profeteren (woorden van God doorgeven) moet je eerst leren om ‘Gods stem te verstaan’. Immers je kunt alleen maar doorgeven, wat je ontvangt, nietwaar? Maar Gods stem verstaan, gaat ook niet zomaar, daarvoor heb je wel een ‘intieme relatie met God’ nodig, zo zegt men.

Voordat we verder gaan

Voordat we ingaan op het artikel nog een paar opmerkingen.

De Heer Jezus ontbreekt! Eerst opnieuw de trieste constatering dat in het hele artikel niet gerept wordt over het belangrijkste dat er is. Dè belangrijkste, Christus de Gekruisigde, ontbreekt. Waarom toch steeds?
Het is met dit onderwerp net zoals met vele andere die in de christenheid opgeld doen. Het gaat over dingen die niet horen bij het onderwijs dat de apostelen in het Nieuwe Testament geven. Vaak grijpt men terug op dingen die in de Evangeliën of in het boek Handelingen beschreven staan en meent men dat ze ook voor ons zouden gelden. Terwijl diezelfde zaken in het onderwijs van de brieven ontbreken. Het idee van ‘Profeteren + Gods stem verstaan + Intimiteit met God’ komt in deze zin in het onderwijs van de apostelen (‘de leer van de apostelen‘) dan ook niet voor.

Gods stem verstaan?

Een eerste citaat:

“Het is essentieel voor een christen om niet alleen te bidden en Bijbel te lezen, maar ook echt de stem van God te verstaan en te onderscheiden van de vele andere stemmen die op ons af komen. (…) Volgens de pastor spreekt God zeker en moeten christenen er prioriteit van maken om Hem te leren verstaan. Hij vertelt hoe je dat doet. “God spreekt tot ons,” zegt hij, “maar helaas luisteren velen niet. Ze krijgen indrukken of horen God spreken, maar beseffen niet dat God tegen hen praat. En dat onderscheid is heel belangrijk”. Even verderop zegt hij: ““Het gaat er hoofdzakelijk om dat veel mensen niet getraind zijn. Ze krijgen indrukken en dromen, maar ze realiseren zich niet dat het van God is. Als je dat niet kunt onderscheiden, ben je niet meteen een slechte christen, maar het moet wel ‘ontmaskerd’ worden, zodat je effectief in je wandel met God bent.”

Laten we maar beginnen met vast te stellen dat de Bijbel het Woord van God is en dat Hij alles wat Zijn kinderen nodig hebben in dit leven hierin heeft vastgelegd. Gods Woord spreekt en Zijn Geest maakt het ons duidelijk, zodat we het kunnen begrijpen en geloven. Dat is ‘Gods stem verstaan’ en dat bedoelt de Heer Jezus als Hij zegt ‘Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij‘ (Johannes 10:27). De context van deze tekst – het gesprek van de Heer met de ongelovige Joden – maakt duidelijk dat het gaat om het geloven van Wie de Heer Jezus is en wat Hij gezegd heeft.

“Ècht de stem van God verstaan” is dus kennelijk iets anders en ook belangrijker dan Bijbellezen en (daarover) bidden, want volgens de pastor moet het leren verstaan van Gods stem ‘prioriteit in ons leven hebben‘.

Het is opvallend dat de apostelen het helemaal niet over dit thema hadden toen zij predikten en de brieven schreven. Integendeel, zij roepen de gelovigen steeds maar weer op om te blijven bij wat zij geleerd hadden, bij de gezonde leer en bij het Woord van God.

Profeteren?

Verder meent men dat als je Gods stem leert verstaan, je dan dingen hoort waarmee je anderen kunt helpen. Zo vertelt de pastor onder meer het volgende verhaal.

“Hij vertelt bijvoorbeeld dat God hem liet zien dat een vrouw die hij ontmoette ernstige pijn in haar rugwervel had. “Ik vertelde het haar en ze was verbaasd. ‘Hoe weet je dat, ben je een wetenschapper?’, vroeg ze? Ik antwoordde: ‘Nee, ik hoor het van de Heer en ik zou graag voor je willen bidden.’ (…) Ik zei: ‘Er is een God die van je houdt en Hij liet het me zien – en ik geloof dat Hij je wil genezen.’ Ik mocht voor haar bidden en haar rug werd helemaal genezen en ze nam Jezus Christus aan als haar Heer.”

Dit en nog een ander voorval wordt genoemd als voorbeelden hoe je door profetie zogenaamd ‘effectief kunt zijn in je wandel met God en in evangelisatie’. Je krijgt dus een boodschap door over iets dat meestal een andere persoon betreft en wat je van jezelf niet kunt weten. Die boodschap geef je door en wat je dan kennelijk vaak ziet is dat er iets wonderlijks gebeurt. Een ‘genezing’ of vervulling van iets dat je voorspeld hebt.

Heb ik het mis wanneer ik zeg dat de Bijbel dit ‘waarzeggerij’ en ’toverij’ noemt (Deuteronomium 18:10). Dan is het toch onmogelijk dat de God die dit afkeurt, het aan Zijn kinderen zou geven om ‘effectief’ te zijn? Waar nog bij komt dat in het Nieuwe Testament (ook in het Oude niet trouwens) niet onderwezen wordt hoe je dit zou moeten doen.

Tune in?

Nog een paar citaten.

“(…) God is een God van relatie en Hij wil spreken. (…) Zijn ‘golven’ komen op ons af, net zoals golven van een radiozender.

Het gaat erom dat je ontvanger op de juiste manier moet zijn afgestemd. Zo hoor je niet alleen de geluiden van het natuurlijke, maar ook van het geestelijke. (…) Op de conferentie spreekt de pastor over hoe je ‘die golven’ goed ontvangt.” Even verder staat: “Vind een plek van rust, kom dicht bij God en aanbid Hem. Positioneer jezelf op die manier en ‘tune dan in’. Luister naar wat God te vertellen heeft.”
“(…) Profetie kan er ook voor zorgen dat mensen verwond raken. Veel mensen hebben inderdaad negatieve ervaringen. Er zijn veel do’s en dont’s in het profetische, waar veel christenen zich niet aan houden.”

Als het niet zo ernstig was, zou je haast moeten lachen om deze dwaasheden. Maar zijn dit niet menselijke verzinsels? Waar in de Bijbel staat dat “je je goed moet installeren om ‘de golven’, ‘geluiden van het geestelijke’ op te vangen”?. Net zomin kent de Bijbel ‘do’s en dont’s van profetie’, tips die maken dat het beter ‘werkt’.

Intimiteit met God?

Nog een citaat aan het einde van het verhaal.

“Het is belangrijk dat een christen (…) groeit in een gezonde wijze van profetie, stelt de pastor. Hij noemt wat tips.

“De eerste stap is intimiteit met God. In de Psalmen staat dat God Zijn geheimenissen deelt met hen die Hem vrezen. Vind een plek van rust, kom dicht bij God en aanbid Hem. Positioneer jezelf op die manier en ‘tune dan in’. Luister naar wat God te vertellen heeft.
Als je vervolgens beelden of indrukken krijgt, leg het naast het Woord van God. Als je iemand moet doden, of je vrouw verlaten, besef dan dat het niet van God is want het is niet in lijn met zijn Woord.

‘Intimiteit met God‘ is een on-Bijbels begrip. Het geeft aan dat men een innerlijke toestand van diepe gevoelens van liefde en harmonie nastreeft. Een transcendente toestand van hoger bewustzijn, waarin men zogenaamd ‘God ervaart’, degene die de mens laat weten dat hij ‘een geliefd kind van God’ is. In de charismatische beweging is ‘intimiteit’ een kernbegrip dat steeds weer terugkomt. Dit moet je kennelijk steeds eerst weer ervaren, voordat je verder kunt komen. Hetzelfde vindt je bijvoorbeeld ook in de trits ‘Intimiteit – identiteit – autoriteit”. Ook zo’n drieluik van charismatische verzinsels.

Wat hoor je?

Het citaat hierboven heeft het er over dat je in die ‘intimiteit’ dingen van God kunt horen die tegen Gods Woord in gaan. Je moet ze – volgens de pastor – namelijk toetsen aan het Woord van God. Maar zou dit dan echt van de God van de Bijbel komen? Stel je voor dat je ‘dicht bij God’ bent en dat Hij dan tegen je zegt dat je vrouw moet verlaten of iemand moet vermoorden. Dat hoor je toch niet van God? Voor een gelovige die wedergeboren is en de Heer Jezus liefheeft is dit onzinnige dwaasheid.

De conclusie is dan ook dat het in zo’n toestand van ‘intimiteit’ kennelijk ook mogelijk is dat een andere (boze) geest je dingen ingeeft. Soms in strijd met het Woord en soms in overeenstemming met het Woord. Maar het is nooit de God van de Bijbel die ons op deze manier Zijn wil bekend maakt.

De Bijbel is niet onduidelijk. Wat christenen vandaag ‘intimiteit met God’ noemen, wordt door het Woord van God ‘afgoderij‘ genoemd.

Over profeteren

1 Korinthe 14 wordt vaak geciteerd als het gaat om profeteren. Laten we kort nagaan wat Paulus daar bedoelt.

“Jaag de liefde na en streef naar de geestelijke (gaven) en vooral (daarnaar) dat u mag profeteren. (…) Wie profeteert, spreekt tot mensen (woorden van) opbouw en vermaning en troost. (…) Ik zou wel willen dat u allen profeteert, (…) opdat de gemeente opgebouwd wordt.” (1 Korinthe 14:1,3,5)

In hoofdstuk 12 heeft Paulus het over de ‘gave van profetie’ die niet iedere gelovige bezit, omdat “de Geest aan ieder afzonderlijk uitdeelt, zoals Hij wil”(1 Korinthe 12:10,11). Daarna spreekt hij in hoofdstuk 13 over iets dat iedere gelovige heeft, namelijk de liefde van God, die we zouden moeten laten zien en uitleven en die boven elke genadegave uitgaat. Het is deze liefde van God, waardoor we de Heer Jezus liefhebben, Gods Woord liefhebben en onze broeders en zusters liefhebben.

In 1 Korinthe 14:1 moedigt Paulus alle gelovigen aan er naar te jagen dat die liefde in ons leven zichtbaar wordt. En waarin vooral komt dat tot uitdrukking? Daarin dat we profeteren, dat is ‘het spreken tot opbouw, vermaning en troost‘. Een woord van God doorgeven uit de Bijbel dat toepasselijk is op de situatie van de hoorder of hoorders. Dat kan ieder kind van God doen, die Gods Woord kent.

De Heer Jezus verlangt er naar dat ieder die Zijn eigendom is, Hem liefheeft en Gods Woord liefheeft. De Heilige Geest zal dan in zijn hart Zijn werk doen, zijn liefde doen toenemen en licht geven uit Gods Woord. Dan wordt ook waar wat Paulus aan de Kolossenzen zegt:

“Laat het woord van Christus in rijke mate in u wonen, in alle wijsheid; onderwijs elkaar en wijs elkaar terecht, met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen. Zing voor de Heere met dank in uw hart” (Kolossenzen 3:16)

Dan kunnen we het woord van de Heer Zelf doorgeven aan anderen tot opbouw van de gemeente. Dat is waartoe we worden opgeroepen. En voor degenen die wat dit betreft een genadegave hebben ontvangen geldt nog wat Petrus schrijft dat het als ‘woorden van God‘ moet zijn (1 Petrus 4:10,11).

“De God nu van alle genade, Die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige heerlijkheid in Christus Jezus, Hij Zelf moge u – na een korte tijd van lijden – toerusten, bevestigen, versterken en funderen. Hem zij de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid. Amen.“ (1 Petrus 5:10,11)